santa baby, hurry down the chimney tonight...

…and bring me what you know i’ m waiting for…

μα δεν έχω άλλη αντοχή...

freedom...

Αν ποτέ βγεις από τη φυλακή του εγωισμού σου,

ενημέρωσέ με.

Αναδημοσίευση

Το ξέρω ότι δεν είναι ό,τι πιο ευγενικό θα μπορούσε κανείς να διαβάσει αλλά…

Όποιος νομίζει ότι κρεμόμαστε από τ' αρχίδια του,

να τα κόψει να πέσουμε.

και για την αντιγραφή:

http://feniasara.blogspot.com/2011/07/blog-post.html#comment-form

...και να μείνεις συνδεδεμένος μ’ αυτά που ποθεί η ψυχή σου…

Σήμερα πάλι είπα να υποταχθώ στη σοφία και τις διαταγές των άστρων˙ και αυτό γιατί πολύ μου ταιριάζουν αυτά που μου υπαγορεύουν!

Η σημερινή σύνοδος Ήλιου και Πλούτωνα ανεβάζει τον πήχη ψηλά και θέλεις πάλι να καταφέρεις κάτι μεγάλο, κάτι μεγαλύτερο ακόμα και από εσένα τον ίδιο.
Η Σελήνη στο ζώδιο σου ανεβάζει την αυτοπεποίθηση σου στα αστέρια. Ακόμα και αν κατηγορηθείς για αμετροέπεια τουλάχιστον αντικατέστησες τα μικρά και φοβισμένα σου όνειρα, εκείνα τα δειλά, με μεγάλα και τολμηρά. 
Ό,τι τώρα πρέπει να κάνεις είναι να πας ένα βήμα πιο πέρα στο δρόμο της υλοποίησης και να μείνεις συνδεδεμένος μ’ αυτά που ποθεί η ψυχή σου…

μία ιστορία αγάπης λίγο διαφορετική...

ανακάλυψα αυτή την τρομερή εκτέλεση η οποία είναι ελαφρώς "πειραγμένη" σε σχέση με το πρωτότυπο και με τους στίχους που αναγράφονται αλλά νομίζω ότι έτσι είναι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα και ανθρώπινη.

καλή ακρόαση!

La Muerta

Si de pronto no existes,

si de pronto no vives,
yo seguiré viviendo.

No me atrevo,
no me atrevo a escribirlo,
si te mueres.

Yo seguiré viviendo.

Porque donde no tiene voz un hombre
allí, mi voz.

Donde los negros sean apaleados,
yo no puedo estar muerto.
Cuando entren en la cárcel mis hermanos
entraré yo con ellos.

Cuando la victoria,
no mi victoria,
sino la gran Victoria llegue,
aunque esté mudo debo hablar:
yo la veré llegar aunque esté ciego.

No, perdóname.
Si tú no vives,
si tú, querida, amor mío, si tú
te has muerto,
todas las hojas caerán en mi pecho,
lloverá sobre mi alma noche y día,
la nieve quemará mi corazón,
andaré con frío y fuego
y muerte y nieve,
mis pies querrán marchar hacia donde tú duermes, pero seguiré vivo,
porque tú me quisiste sobre
todas las cosas indomable,
y, amor, porque tú sabes que soy no sólo un hombre
sino todos los hombres.

 Pablo Neruda

κι ας μην το αντέχεις...

σήμερα πάλι είμαι σε παιχνιδιάρικη διάθεση...

Φυλάξου απ' την αγάπη μα πιο πολύ απ' το φόβο σου γι' αυτή...

Ένας πολύ δικός μου άνθρωπος επιμένει να μου υπενθυμίζει ότι η αναποφασιστικότητα είναι το πρώτο σύμπτωμα της σχιζοφρένειας.

Αλλά δυσκολεύομαι να αποφασίσω μέσα σε ποιο απ’ τα δύο θα ήθελα να χαθώ, οπότε χάνομαι μέσα και στα δύο ελπίζοντας ο χρόνος να είναι καλός μαζί μου…

ένας εξωτερικός εχθρός είναι πάντοτε χρήσιμος

Ως σοβαρές αντιμετωπίζονται από το ελληνικό κράτος οι δηλώσεις του πρώην τούρκου πρωθυπουργού ότι εμπρησμοί ελληνικών δασών έγιναν από τούρκους πράκτορες (http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_26/12/2011_419982 ).

Δεν έχει καμία σημασία αν, εν τω μεταξύ, οι καλοί έλληνες πατριώτες έχουν χτίσει μέχρι και το τελευταίο καμένο εκατοστό αυτών των δασών. Σημασία έχει που τα έκαψαν οι κακοί τούρκοι. Και επιβάλλεται να παραμερίσουμε τα επιμέρους και δευτερεύοντα εσωτερικά μας ζητήματα και να συσπειρωθούμε ενάντια στον κακό, προαιώνιο εχθρό, ο  οποίος όχι μόνο μας πήρε την Πόλη αλλά μας καίει και τα δάση.

Αλήθεια, ποιους συμφέρει κάτι τέτοιο μέσα σε μια τόσο ταραγμένη και ύποπτη συγκυρία; Δεν είναι πάντοτε πιο εύκολη η καταστολή του εσωτερικού εχθρού, όταν έχει προκύψει ένας εξωτερικός εχθρός; Δεν είναι πάντοτε προτιμότερο για έναν κρατικό μηχανισμό να εκτονώσουν την οργή τους οι «πολίτες» του σε ένα εξωτερικό εχθρό παρά να τη στρέψουν ενάντια στον ίδιο το μηχανισμό που συστηματικά και μεθοδικά τους εξαθλιώνει; Κι αυτό ισχύει είτε ισχύουν οι δηλώσεις του πρώην πρωθυπουργού είτε όχι.

"κουκουλοφόροι" στις διαδηλώσεις της Συρίας...

και η προπαγάνδα είναι παντού η ίδια και αιματοβαμμένη και κραταιά. Μένει να αποδείξουμε ότι δεν είναι και ανίκητη…

http://www.independent.co.uk/news/world/middle-east/thousands-attend-funerals-for-syrian-bomb-victims-6281364.html

κι η αγάπη μου για σένα, πού να πήγε;

Ώρα πολύ, είναι αλήθεια, προσπαθώ να σου γράψω
Μα δε βρίσκω σύμμαχο τις λέξεις
Ανεπαίσθητοι θόρυβοι στραγγίζουν τη σιωπή
Μέχρι που όλα γίνονται θάλασσα

Τίποτ' άλλο από θάλασσα...

Μέχρι που τελικά συνειδητοποιώ ότι δε χρειάζεται να πω τίποτ’ άλλο, καιρό τώρα δε χρειαζόταν να πω τίποτ’ άλλο, όλα όσα έπρεπε να σου πω τα είπα.

Απομένει μόνο να αναρωτηθώ γιατί υπάρχουν άνθρωποι που τελικά επιλέγουν τη δυστυχία τους…

Χρόνια τώρα με έχει καθορίσει η συζήτηση με ένα σαφώς πιο σοφό από εμένα άνθρωπο που μου είχε πει ότι στη ζωή μας θα έχουμε μια-δυο ευκαιρίες για να είμαστε ευτυχισμένοι. Ήταν κάτι σαν αποκάλυψη: αν οι ευκαιρίες μου είναι τόσο μετρημένες, δεν μπορεί να τις αφήσω να περάσουν ανεκμετάλλευτες για κανένα λόγο. Και έκτοτε εφαρμόζω την απόφασή μου απαρέγκλιτα!

Και νιώθω πολύ τυχερή που μένω πιστή στο μικρό μου «δόγμα»˙ εν τέλει με προφυλάσσει απ’ τη μιζέρια, γίνεται το μέτρο των πραγμάτων, με καθοδηγεί μέσα σε ένα κόσμο εγωισμού, δυστυχίας, ανταγωνισμού.

Γι’ αυτό, λοιπόν, αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που οδηγεί τους ανθρώπους να επιλέγουν τη δυστυχία τους βάζοντας πάνω απ ‘ όλους και όλα την επιβεβαίωση του υπερτροφικού εγώ τους - που στο τέλος απλώς καταναλώνει τους ίδιους˙ τι είναι αυτό που δεν τους αφήνει να απολαύσουν την -  έστω και λιγοστή εκεί έξω - χαρά και την ευτυχία˙ γιατί να φέρνουν και να βλέπουν τη συμφορά εκεί που δεν υπάρχει˙ γιατί επιλέγουν να επιβεβαιώσουν τη δυνατότητα αυτού του κόσμου να σπέρνει παντού τη μιζέρια και την αυτοκαταστροφή.

Μέχρι που ανακάλυψα ότι δεν έχω απαντήσεις. Και δε με πειράζει καθόλου. Μου αρκεί που έχω ακόμη το μικρό μου «δόγμα» να με προφυλάσσει: Go to Paris; I’ m not coming with you...

Λένε πως τίποτα δε χάνεται
Κι η αγάπη μου για σένα
Πού να πήγε;