οι επιλογές των άλλων

παραθέτω το βίντεο και το κείμενο από τα πρακτικά της συνεδρίασης της βουλής της κυριακής 10/11 με την ομιλία του πρωθυπουργού αντώνη σαμαρά - και στο τέλος της ανάρτησης, για εκείνους και εκείνες που θα αντέξουνν να φτάσουν μέχρι εκεί, την ομιλία του υπουργού επί των οικονομικών, γιάννη στουρνάρα, ο οποίος μας τονίζει ότι διαπραγματεύθηκε με βάση τη συνείδησή του ως υπουργού οικονομικών - στη συζήτηση επί του προϋπολογισμού του 2013.

για να στοχαστούν κατ' αρχάς όσοι πρέπει πάνω στην επιλογή τους να συνεχίζουν να στηρίζουν αυτό το κόμμα και αυτό το σύστημα, για να στοχαστούμε έπειτα όλοι τι σημαίνει αυτό το τεράστο ενδιαφέρον των δύο μεγάλων πολιτικών για τους αγέννητους και τις επόμενες γενιές και, κυρίως, να στοχαστούμε όλοι τι σημαίνει όλη αυτή η ειρωνεία και η αλαζονία τους.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ευάγγελος-Βασίλειος Ι. Μεϊμαράκης): Και εμείς ευχαριστούμε.

Το λόγο έχει ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας και Πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς.

(Όρθιοι οι Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας χειροκροτούν ζωηρά και παρατεταμένα)

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ (Πρόεδρος της Κυβέρνησης): Θα ήθελα να πω δύο λόγια για τον αγαπητό μου κ. Τσίπρα.

Δεν είστε το αύριο, κύριε Τσίπρα. Δεν είστε ούτε το σήμερα, ούτε το χθες. Είστε τα υπολείμματα της οπισθοδρόμησης και των συντεχνιών που καταρρέουν, κύριε Τσίπρα.

(Χειρoκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

 Η ελληνική κοινωνία δεν σας γεννάει. Δικαιολογημένα την τρομάζετε και σας αποβάλλει η ελληνική κοινωνία, κύριε Τσίπρα. Και όποιος δεν συμφωνεί μαζί σας δεν είναι ούτε καλός, ούτε κακός κατ’ ανάγκη μαθητής. Είναι απλά υπεύθυνος πολιτικός.

Λυπάμαι για τον τρόπο με τον οποίο σήμερα αξιοποιήσατε αυτό το χρόνο στη Βουλή σε τέτοια κρίσιμη στιγμή. Δεν φέρατε άνεμο αλλαγής. Φέρατε παλαιοκομματισμό από ένα κόμμα ασύντακτο, γεμάτο διαιρέσεις, χωρίς κανένα πρόγραμμα, χωρίς καμία απολύτως λύση. Αλλαγή και μπουλούκ ασκέρ δεν πηγαίνουν μαζί.

Μας ανακοίνωσε ο κ. Τσίπρας απόψε τη μεγάλη λύση, που όλοι περιμέναμε κάτι το νέο. Ανέμενα ότι θα έδινε τη μεγάλη οικονομική λύση για το πρόβλημα της χώρας. Τι μας ανακοίνωσε; Μας ανακοίνωσε ότι απλά βρήκε τη λύση: Θα καταργήσει ό,τι έχει ψηφίσει αυτή η Βουλή. Αυτό είναι πραγματικά κάτι το καταπληκτικό.

Θα πρέπει, κύριε Τσίπρα, πραγματικά να βγείτε από το κουτάκι με τα στερεότυπα και τις ιδεοληψίες σας. Ευτυχώς, που ο κόσμος σας άκουσε. Ευτυχώς, που κατάλαβε ο κόσμος ποιο είναι το πρόγραμμά σας.

Θα το πω με δύο λόγια για όσους με ακούνε: Όποιος περνάει το κατώφλι του γραφείου σας είναι «Ναι σε όλα». Όταν έρχεστε εδώ, είναι «Όχι σε όλα». Το πρόγραμμα που έχετε διαλέξει είναι το πιο εύκολο που υπάρχει, κύριε Τσίπρα.

(Χειρoκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

Για το λόγο αυτό θα σας μείνουν πολλές οι συνιστώσες. Θα σας μείνει, όμως και ο καημός. Συνισταμένη δεν θα αποκτήσετε ποτέ.

(Χειρoκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

Για να μιλήσουμε, όμως, με τη σοβαρότητα που επιβάλλουν οι στιγμές, εγώ θα πω ξεκάθαρα ότι όλες αυτές οι πτέρυγες της Βουλής έχουν διαπράξει στο παρελθόν σφάλματα. Αυτό πρέπει ο καθένας μας να το δεχτεί. Ακόμη και η δική σας η παράταξη διέλυσε την ανταγωνιστικότητα της χώρας, υπονόμευσε την ίδια την ασφάλεια των πολιτών. Στην ομιλία σας δεν είπατε ούτε για τους πολίτες, αλλά ούτε και για την οικονομική τους ανάπτυξη. Μισή κουβέντα, μισή πρόταση, μισή λύση δεν είπατε.

Μεγάλη μας διαφορά, λοιπόν, είναι ότι εμείς δεχόμαστε ότι έχουν γίνει σφάλματα και ότι έχουμε κάνει και εμείς σφάλματα. Εμείς, όμως, έχουμε διδαχθεί απ’ αυτά τα σφάλματα και τα διορθώνουμε, ενώ εσείς παραμένετε να υπερασπίζεστε αυτά τα σφάλματα και εμμένετε αδιόρθωτος μέχρι τέλος. Αυτή είναι η διαφορά μας. Και είναι ουσιαστική η διαφορά αυτή.

Πριν τέσσερις μόλις μέρες ψηφίσαμε την πιο σαρωτική μεταρρύθμιση που έχει ποτέ γίνει στην Ελλάδα. Εγώ θα ήθελα σήμερα να επισημάνω κυρίως τρία πράγματα:

Πρώτον, οι θυσίες που περιέχονται στο πολυνομοσχέδιο που ψηφίσαμε και στον Προϋπολογισμό που πρόκειται να ψηφίσουμε είναι και οι τελευταίες, εφόσον, βέβαια, εφαρμόσουμε όσα νομοθετήσαμε. Και αυτό είναι μέρος της συμφωνίας που υπογράφουμε για πρώτη φορά.

Δεύτερον, οι αδικίες που πρώτος εγώ δέχθηκα ότι έχουν γίνει, θα αρχίσουν να επανορθώνονται μόλις βγούμε από τα ελλείμματα. Και αυτό είναι μέρος, επίσης, της συμφωνίας που υπογράφουμε για πρώτη φορά.

Τρίτον, τα χρήματα της δόσης των 31 δισεκατομμυρίων που πρόκειται να πάρουμε, θα έρθουν έγκαιρα.

(Χειρoκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

Θα έρθουν, κύριε Τσίπρα, στο ακέραιο και με το παραπάνω. Γι’ αυτό παραπάνω δουλεύω συνεχώς.

Κάποιοι εδώ μέσα αμφισβητούν, το εάν θα έρθουν. Εγώ δουλεύω για το παραπάνω.

(EP)

AS

Μπορεί το λόμπι της δραχμής, που βλέπει να χάνει το στοίχημα, να δίνει τις τελευταίες μάχες τώρα, των οπισθοφυλακών, αλλά η Ελλάδα έκανε αυτά τα οποία της ζητήθηκε να κάνει και αυτό ομολογείται από όλους και τώρα ήρθε η ώρα των δανειστών να κάνουν εκείνα που δεσμεύθηκαν και εκείνοι να κάνουν και θα τα κάνουν.

Μπορεί κάποιοι εκτός Ελλάδας να δυσφορούν. Μπορεί κάποιοι εντός Ελλάδας, σαν κι εσάς, να εύχονται να μην πάρουμε τα λεφτά και πραγματικά πρώτη φορά είδα σήμερα τέτοιο φανατισμό Αρχηγού ελληνικού κόμματος στο να μην πάρουν τα λεφτά οι Έλληνες, να έχουμε πρόβλημα στην οικονομία. Αυτό είναι πρωτόγνωρο, είναι πρωτόφαντο.

Βιαστήκατε να χαρήκατε, γιατί θα σας πικράνουμε. Τα λεφτά θα τα πάρουμε κι ας προεξοφλείτε το αντίθετο. Εγώ δεν περιμένω βέβαια να ζητήσει κανένας συγνώμη όταν θα τα πάρουμε, περιμένω, όμως, να καταλάβετε ότι το να δηλητηριάζετε τον ελληνικό λαό συνέχεια καλλιεργώντας την απελπισία, κερδοσκοπώντας στην απόγνωση, ευχόμενοι τα χειρότερα έχει και ένα όριο.

Πραγματικά δεν κρύβω και την έκπληξη μου που βλέπω εκείνους που μέχρι χθες μας έλεγαν να φύγουμε από το δάνειο, να μην το πάρουμε ότι είναι κακό, να είναι οι ίδιοι που ανεβαίνουν σήμερα στα κεραμίδια, γιατί δεν έχει έρθει η δόση του δανείου ακόμα. Εμείς απαντάμε στην απόγνωση που καλλιεργούν με την ελπίδα που δημιουργούμε. Όλοι καταλαβαίνουμε ότι η Ελλάδα, οι πολίτες, η οικονομία θα ανακουφιστούν όταν έρθει η επόμενη δόση, μόλις δοθεί το μήνυμα διεθνώς ότι η Ελλάδα βρίσκεται ξανά μέσα στους στόχους της και ότι έχει οριστικά αποτραπεί η επιστροφή στη δραχμή. Όλοι καταλαβαίνουν ότι η κατάσταση έχει αρχίσει και βελτιώνεται. Θα ανακεφαλοποιηθούν οι τράπεζες, θα επιστρέψουν κι άλλο οι καταθέσεις, θα υπάρξει ρευστότητα, ανάσες στην οικονομία.

Βέβαια, δεν θα καταλαβαίνουν όλοι. Τις τελευταίες μέρες είδαμε πραγματικά πολλούς να στεναχωριούνται εδώ πέρα, μόνο που το πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη και άρχισαν εδώ μέσα να ευτελίζουν το Κοινοβούλιο, να το υποβιβάζουν σε συνέλευση φοιτητών της δεκαετίας του ’70, να απειλούν επενδυτές να μην έρθουν στην Ελλάδα, να απειλούν Βουλευτές με ειδικά δικαστήρια και με δολοφονίες και με λιντσάρισμα ακόμα.

(Χειρoκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

Τι ακριβώς, άραγε, προσπαθούν; Να μας τρομάξουν; Μα τον κόσμο τρομάζουν που καταλαβαίνει με τι επίπεδο αντιπολίτευσης έχει μπλέξει.

Μέχρι τώρα τους ενοχλούσε πολύ που τους λέγαμε, όπως το είπε και η κ. Παπαρήγα, ότι ανήκουν στο λόμπι της δραχμής. Τις τελευταίες μέρες προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι κάτι ακόμη χειρότερο, ότι είναι το λόμπι της παράνοιας που ονειρεύεται εμφύλιους σπαραγμούς. Αυτά δεν μας προκαλούν φόβο, να το ξέρετε. Μόνο θλίψη μας προκαλούν, γιατί εμείς θέλουμε όλους τους συναδέλφους ενωμένους στην αναγέννηση αυτής της χώρας και είμαστε τώρα αναγκασμένοι να προχωρήσουμε αφήνοντας πίσω κάποιους που ονειρεύονται να οδηγήσουν την Ελλάδα στον όλεθρο.

Μπορεί να καταδημαγωγείτε με τον πόνο του ελληνικού λαού, αλλά δεν θα καταφέρετε να ανακόψετε ούτε αυτή τη μεταρρυθμιστική πορεία της χώρας και ούτε θα διχάσετε την κοινωνία και αυτό θα το καταλάβετε απόψε και με την ψηφοφορία.

Στο πολυνομοσχέδιο που ψηφίσαμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, περιέχονταν περικοπές και μεγάλες, πολύ μεγάλες μεταρρυθμιστικές τομές. Οι άδικες περικοπές, ιδιαίτερα εκείνες που αφορούν μισθούς, συντάξεις και ορισμένα κοινωνικά επιδόματα όπως εξήγησα και προχθές θα αποκατασταθούν μόλις βγούμε από τα ελλείμματα. Αλλά οι μεταρρυθμίσεις που περάσαμε είναι μόνιμες και θα δώσουν πραγματικά μεταρρυθμιστική δυναμική στην ελληνική οικονομία.

(Χειρoκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

Ενώ με τον Προϋπολογισμό του επόμενου έτους, του 2013, που ψηφίζουμε απόψε κάνουμε το πρώτο μεγάλο βήμα για να πιάσουμε τους στόχους μας και να αντιστρέψουμε την ελεύθερη πτώση, στην οποία έχει βρεθεί τα τελευταία χρόνια η οικονομία μας.

Η μεταρρύθμιση, βέβαια, πολλούς τους ενοχλεί ακριβώς επειδή ξέρουν ότι είναι μόνιμη και γι’ αυτό έχουν εξαπολύσει ένα όργιο δημαγωγίας. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Τα ελληνικά νοσοκομεία μέχρι πρόσφατα αγόραζαν τα φίλτρα για τις μονάδες τεχνητού νεφρού 35 ευρώ το ένα. Την ίδια στιγμή στην Κύπρο και σε άλλες χώρες τα ίδια φίλτρα έκαναν 8 ευρώ το ένα. Και αυτό είναι μόνο ένα τυπικό παράδειγμα από χιλιάδες παρόμοια. Καταλαβαίνετε ότι ήταν ένα τεράστιο πάρτι που γινόταν σε όλα τα υλικά της δημόσιας υγείας. Αυτό πια κόβετε με το μαχαίρι.

Ήδη υπάρχει μεγάλη εξοικονόμηση στις τιμές των φαρμάκων. Πόση; Η εξοικονόμηση είναι 420 εκατομμύρια για τα δημόσια νοσοκομεία σε ετήσια βάση, 170 εκατομμύρια για τα ασφαλιστικά ταμεία και άλλα 150 εκατομμύρια για την ιδιωτική δαπάνη σε φάρμακα. Άραγε, αυτή η μεταρρύθμιση δεν έπρεπε να γίνει; Δεν πρέπει να επιμείνουμε σε αυτή; Δεν πρέπει να προχωρήσει η μεταρρύθμιση σε όλα τα υλικά της δημόσιας υγείας περά από τα φάρμακα; Αυτό ακριβώς κάνουμε. Κι αυτό ακριβώς κάποιοι προσπαθούν να εμποδίσουν.

Θα σας πω και κάτι ακόμα. Και εμείς περάσαμε στη θέση της Αντιπολίτευσης επί δύο περίπου χρόνια, και εμείς εκφράσαμε διαφωνίες, κάναμε την κριτική και ως προς το θέμα της ύφεσης, που λέγατε, δικαιωθήκαμε. Αλλά, προσέξτε, τις διαρθρωτικές αλλαγές τις οποίες πιστεύαμε και πιστεύουμε και τότε τις ψηφίσαμε όλες και τις περικοπές της δημόσιας σπατάλης και τις ψηφίσαμε όταν τις έφερνε τότε η Κυβέρνηση και τις προτείναμε και πριν τις φέρει η Κυβέρνηση.

(Χειρoκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

Και τις αποκρατικοποιήσεις τις προτείναμε και τις ψηφίζαμε. Και την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, το θυμάστε καλά ότι την είχαμε βάλει εμείς στη δημόσια συζήτηση. Τότε τα ψηφίζαμε και τώρα τα υλοποιούμε και τα πάμε πιο πέρα και έπρεπε να τα έχουμε κάνει χωρίς να μας το ζητήσει κανείς. Αν είχαν γίνει αυτά στην ώρα τους, δεν θα φτάναμε σήμερα στο σημείο να κόβουμε μισθούς και συντάξεις.

Αποδείξαμε, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα προηγούμενα χρόνια ότι η αντιπολίτευση δε σημαίνει «όχι σε όλα» και κυρίως αντιπολίτευση δεν σημαίνει να υπονομεύουμε με κάθε τρόπο την αξιοπιστία της χώρας. Από την αρχή επιμέναμε σε τρία πράγματα, να διατηρήσουμε την Ελλάδα μέσα στην Ευρώπη, να προχωρήσουν οι διαθρωτικές αλλαγές, η μείωση της σπατάλης και οι αποκρατικοποιήσεις, τις οποίες τόσο ανάγκη έχει η Ελλάδα να γίνουν και να συμπληρωθούν τα μέτρα λιτότητας με μέτρα, προϋποθέσεις και άμεσες προοπτικές ανάκαμψης, πρωτογενής τομέας, τουρισμός, πολιτισμός, ορυκτός πλούτος, ενέργεια, καινοτομία, ψηφιακός κόσμος. Γιατί χωρίς ανάκαμψη κανένα πρόγραμμα δεν μπορεί να δουλέψει.

Και από την πρώτη στιγμή λέγαμε, ακόμη κι αν διαφωνούσαμε, ότι θα σεβαστούμε -ναι, πράγματι το είπαμε- τις υπογραφές που βάζει η χώρα. Το κράτος έχει συνέχεια και οι Έλληνες έχουν φιλότιμο και το είχα πει, ναι. Ορθώς το είχα πει. Αυτά υποστηρίζαμε ως Αντιπολίτευση, αυτά υλοποιούμε ως Κυβέρνηση και μάλιστα όχι μόνοι μας, όλοι μαζί, γιατί η χώρα ή θα βγει ενωμένη από την κρίση ή δεν θα βγει καθόλου.

Κι εμείς δείχνουμε, αυτό προσπαθούμε, ότι μπορούμε να ενώσουμε τη χώρα, όταν άλλοι κάνουν ό,τι μπορούν για να τη διχάσουν. Αυτό τους ενδιαφέρει ίσως, το να τη διχάζουν. Αυτό ξέρουν να κάνουν ίσως, να τη διχάζουν. Δεν μπορούν να κυβερνήσουν βέβαια και το παραδέχονται μόνοι τους. Δεν έχουν προτάσεις και όταν κάνουν το λάθος να διατυπώσουν κάποια πρόταση, προκαλούν πανικό και συνήθως σπεύδουν να την μαζέψουν. Και δεν ξέρουν να πετυχαίνουν συγκλίσεις.

Θα μου πείτε ότι μέσα στο κόμμα τους δεν έχουν ίδια γραμμή, θα ενώσουν ποτέ και τον κόσμο παραέξω; Ξέρετε, γι’ αυτό υπάρχει το Κοινοβούλιο, για να ελέγχεται η εξουσία, αλλά και για να επιτυγχάνονται ευρύτερες συγκλίσεις, όχι για να καταγγέλλει και να απειλεί ο ένας τον άλλον την ώρα που χάνεται η χώρα.

Μιλάνε για ασυνέπεια, να τους πω τι θα πει συνέπεια. Το αρχικό οικονομικό μίγμα που επιβλήθηκε στην Ελλάδα είχε ορισμένα πράγματι σοβαρά προβλήματα, μεγάλωνε το χρέος, επέβαλε υψηλά επιτόκια, δεν έδινε έμφαση στις διαρθρωτικές αλλαγές, ούτε έμφαση στις αποκρατικοποιήσεις και στην αξιοποίηση της περιουσίας μας. Το αποτέλεσμα ποιο ήταν; Το ξέρουμε, προκλήθηκε δυσανάλογα μεγάλη ύφεση και βυθίστηκε η χώρα σε ένα φαύλο κύκλο, που οδήγησε σε παράλυση της οικονομίας. Είχαμε εκφράσει τη διαφωνία μας και εντός και εκτός Ελλάδος γι’ αυτήν την πολιτική. Τότε επικρίναμε το σφάλμα. Τώρα, όμως, το διορθώνουμε το σφάλμα και μάλιστα όλοι μαζί και αυτό κάνει τη μεγάλη διαφορά.

Με τη σύμβαση του περασμένου Μαρτίου μειώσαμε το συνολικό χρέος με το κούρεμα. Μειώθηκαν και τα επιτόκια που πληρώναμε και σήμερα, επιτέλους, δίνουμε έμφαση στον τομέα που πρέπει, στις διαρθρωτικές αλλαγές, αποκρατικοποιήσεις, αξιοποίηση της περιουσίας του δημοσίου και έτσι ανοίγει ο δρόμος για να γίνει βιώσιμο, που διερωτήθηκε προηγουμένως ο κ. Τσίπρας, το χρέος της χώρας, ώστε να επανέλθουμε στις αγορές και να απαλλαγούμε από όρους και από μνημόνια.

                                                            BS

EP

Και τώρα μάλιστα κάνουμε και το επόμενο βήμα. Επισπεύδουμε την ανάκαμψη της οικονομίας.

Στον προϋπολογισμό που καταθέτουμε η επίσημη πρόβλεψη είναι για ύφεση 4,2% και για μηδενικό πρωτογενές πλεόνασμα. Μικρότερη από τη φετινή ύφεση, αλλά πάντως ύφεση. Εμείς όμως σχεδιάζουμε να ξεπεράσουμε αυτούς τους στόχους. Πώς θα γίνει αυτό; Απλούστατα για πρώτη φορά την επόμενη χρονιά, τα λεφτά που θα βγουν από την οικονομία, λόγω της πρόσθετης λιτότητας, δηλαδή τα 9,4 δισεκατομμύρια, θα είναι λιγότερα από εκείνα που θα μπουν στην οικονομία, γύρω στα 15 δισεκατομμύρια ευρώ. Τα μισά απ’ αυτά θα είναι από την επιστροφή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του δημοσίου σε ιδιώτες τα οποία θα δώσουν τη μεγάλη ανακούφιση. Ένα πρώτο σκέλος αυτής της ανακούφισης πιστεύω ότι θα δοθεί τους επόμενους μήνες.

Έτσι προσπαθούμε η ύφεση να είναι μικρότερη απ’ αυτή που προβλέπει ο ίδιος ο προϋπολογισμός και το δημοσιονομικό αποτέλεσμα να είναι καλύτερο. Όχι μηδενικό αλλά να υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα  το 2013. Μέχρι πρόσφατα η οικονομία παρέλυε από την αδυναμία του κράτους να πληρώνει τις οφειλές του και από την αδυναμία των τραπεζών να δίνουν ρευστότητα. Δεν  υπήρχαν ανάσες στην οικονομία. Καρκινοβατούσαν οι διαρθρωτικές αλλαγές και πηγαίναμε με βεβαιότητα στην έξοδο από το ευρώ, σ’ αυτό που λέγεται, αν θέλετε, δραχμοφοβία.

Τώρα με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα φύγει η αβεβαιότητα, θα επιστρέψει η ρευστότητα, θα ξανανοίξουν οι κάνουλες του τραπεζικού δανεισμού. Και έτσι θα μπορέσει να γίνει και η ρύθμιση για τους δανειολήπτες και αυτό από μόνο του θα είναι ανάσα μεγάλη. Ακόμα θα μπορέσουν να πάρουν κεφάλαιο κίνησης οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Θα ξεκινήσουν τα μεγάλα έργα. Όλα αυτά δεν μπορούσαν να γίνουν χωρίς την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Και αυτό θα είναι πρόσθετη ανάσα.

Ακόμα με την επιστροφή των  ληξιπρόθεσμων οφειλών του δημοσίου θα σωθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας και θα δοθούν πρόσθετες ανάσες στην οικονομία. Θέλω να είναι ξεκάθαρο. Από αύριο εγώ προσωπικά γυρίζω κεφάλαιο. Δε θα περιμένω τις επενδύσεις. Θα τις κυνηγήσω τις επενδύσεις και μέσα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό με οργάνωση και με κινητοποίηση της οικονομικής διπλωματίας.

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

Δε χρειάζεται να ανακαλύψουμε την Αμερική. Αρκεί να δούμε το παράδειγμα της Ιρλανδίας ή άλλων χωρών που το έκαναν και πέτυχαν. Προτεραιότητά μας, λοιπόν, ολοκληρώνοντας τη μάχη για το δάνειο στην Ευρώπη να ξεκινήσουμε τη μάχη για την ανάκαμψη και την ανάπτυξη μέσα στην Ελλάδα. Και όλα αυτά σημαίνουν συνέπεια.

Αυτά που επισημαίναμε ως προβλήματα τα λύνουμε σήμερα ένα-ένα. Δεν παίζουμε θέατρο εδώ μέσα, όπως ορισμένοι. Λύσεις αναζητούσαμε, λύσεις προωθούσαμε και τώρα λύσεις δίνουμε. Σφάλματα εντοπίζαμε και τώρα σφάλματα διορθώνουμε. Στήριξη σε ό,τι θετικό προσφέραμε και τώρα ό,τι στηρίξαμε το πάμε πολύ πιο πέρα. Την Ελλάδα μέσα στο ευρώ τη θέλαμε και αυτό το διασφαλίζουμε. Στην ανάκαμψη δίναμε την απόλυτη προτεραιότητα και αυτό κάνουμε σήμερα. Ενότητα υποσχόμασταν και ενότητα υπηρετούμε. Μεταρρυθμίσεις προωθούσαμε και μεταρρυθμίσεις υλοποιούμε. Την αξιοπιστία της χώρας μας υπερασπιζόμασταν και την αξιοπιστία της χώρας μας αποκαταστήσαμε.

Τι απ’ όλα αυτά κάνει η σημερινή Αξιωματική Αντιπολίτευση; Τίποτα απολύτως. Ποιες προτάσεις διατύπωσε; Καμία απολύτως. Στείρα άρνηση. Και βέβαια ακατάσχετη υποσχεσιολογία προς κάθε κατεύθυνση, όπως είπα. Χαϊδεύετε τα αυτιά ακόμα και προνομιούχων ομάδων. Εκμεταλλεύεστε τον ανθρώπινο πόνο και ταυτόχρονα απειλείτε τους πάντες. Δεν θέλετε να κυβερνήσετε. Άλλωστε το ξέρετε ότι δεν μπορείτε. Τα συνθήματά σας είναι δυο: όχι σε όλα και γαία πυρί μειχθήτω.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όλες αυτές οι δημοσιονομικές προβλέψεις για το 2013 που σας είπα δεν είναι ευσεβείς πόθοι. Είναι σχεδιασμένα και καλά σχεδιασμένα βήματα. Για παράδειγμα, όλοι οι υπολογισμοί που έγιναν για την εκπόνηση αυτού του προϋπολογισμού στηρίζονται στα πιο συντηρητικά σενάρια και όχι στα πιο ευνοϊκά.

Δεν λαμβάνουν, για παράδειγμα, υπόψη την επιστροφή των καταθέσεων που θα τροφοδοτήσει πρόσθετες δυνατότητες ρευστότητας στην αγορά.

Δεν λαμβάνουν υπόψη ότι η οριστική απομάκρυνση της δραχμοφοβίας θα ενθαρρύνει επενδύσεις από το εξωτερικό και την επιστροφή καταθέσεων από το εξωτερικό.

Και όλα αυτά ασφαλώς θα δώσουν πρόσθετη ώθηση στην αγορά, θα φρενάρουν κι άλλο την ύφεση, θα ανακόψουν την ανεργία, θα δώσουν φορολογικά έσοδα στα δημόσια ταμεία και στα ασφαλιστικά ταμεία.

Όλα αυτά δεν τα περιλαμβάνουμε επίσημα στον Προϋπολογισμό που κατατίθεται απόψε. Συνήθως προϋπολογισμοί στηρίζονται στα πιο ευνοϊκά σενάρια και συνήθως γι’ αυτό κατά κανόνα διαψεύδονται. Η πραγματικότητα εμφανίζεται τελικά χειρότερη απ’ ό,τι προέβλεπαν εκ των προτέρων.

Εμείς για πρώτη φορά κάνουμε το αντίθετο. Στηρίζουμε τον προϋπολογισμό σε πολύ συντηρητικά σενάρια και έτσι ξέρουμε ότι η πραγματικότητα θα εμφανίσει καλύτερα αποτελέσματα στο τέλος. Και έτσι η χώρα έχει πολύ μεγάλες πιθανότητες όχι μόνο να πιάσει τους στόχους της, αλλά και να τους ξεπεράσει και να ενεργοποιήσει έτσι τη ρήτρα ανακούφισης κάποιων αδικιών, όπως εξήγησε νωρίτερα στην ομιλία του ο κ. Κουβέλης, ώστε να στηριχθεί ακόμα περισσότερο η ανάπτυξη και η κοινωνική συνοχή.

Και κάτι τελευταίο εδώ. Αυτή η φιλοδοξία, να πάμε καλύτερα από τους στόχους, είναι κάτι που ήδη έχει αρχίσει και γίνεται τους προηγούμενους μήνες.  Βρισκόμαστε ήδη εντός στόχων.

Πιο συγκεκριμένα το πρωτογενές έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού του πρώτο δεκάμηνο του έτους διαμορφώθηκε στα 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ έναντι 5,9 δισεκατομμύρια ευρώ την αντίστοιχη περυσινή περίοδο. Αυτό λέγεται θεαματική πρόοδος. Ειδικά για το μήνα Οκτώβριο εμφανίστηκε πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 900 εκατομμυρίων. Στο φετινό δεκάμηνο Ιανουαρίου-Οκτωβρίου το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού έπεσε στα 12,3 δισεκατομμύρια, από 21,1 δισεκατομμύρια πέρυσι το αντίστοιχο διάστημα.

Επίσης, το πρώτο δεκάμηνο τα καθαρά έσοδα παρουσιάζουν αύξηση κατά 1,4% ενώ οι πρωτογενείς δαπάνες μείωση κατά 8,5% και το μήνα Οκτώβριο οι δαπάνες από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων διπλασιάστηκαν σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του Οκτωβρίου του 2011, πράγμα που δείχνει ότι αρχίζουν και ξεμπλοκάρουν παγωμένα κονδύλια για δημόσια έργα.

Αυτό δεν είναι κάτι τυχαίο ή μεμονωμένο. Αντίθετα, υπάρχουν πολλαπλές ενδείξεις ότι έχουν αρχίσει να ξεπερνιούνται μακροχρόνια αδιέξοδα της ελληνικής οικονομίας. Για παράδειγμα, η απόδοση των ελληνικών ομολόγων έχει μειωθεί σημαντικά. Τα περιβόητα spreads έχουν υποχωρήσει, ενώ κατά την πρόσφατη έκδοση εξάμηνων εντόκων γραμματίων του ελληνικού δημοσίου το επιτόκιο 4,41 ήταν το χαμηλότερο που έχουμε επιτύχει από τις αρχές του 2010. Οι αγορές δηλαδή, αρχίζουν και βλέπουν ότι κάτι αλλάζει στη χώρα και θα έλεγα ότι αξιολογούν θετικά τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας.

Αλλά και το πιο σημαντικό, η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, δείχνει σαφή σημεία βελτίωσης. Σας ανέφερα προχθές ότι η Ελλάδα ανέβηκε 11 θέσεις από πέρυσι στη διεθνή κατάταξη ανταγωνιστικότητας. Στη διεθνή κατάταξη των χωρών σύμφωνα με το δείκτη επιχειρηματικού περιβάλλοντος η Ελλάδα βελτιώθηκε ακόμα περισσότερο: κατά 22 θέσεις σε σχέση με πέρυσι. Και αυτά σημαίνουν ότι ανοίγει ο δρόμος για να υπάρξουν νέες θέσεις εργασίας και να ανακοπεί η ανεργία. Το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών βελτιώθηκε. Οι εξαγωγές αυξήθηκαν επιτυγχάνοντας τον Αύγουστο πλεόνασμα 1,6 δισεκατομμύρια ευρώ. Η αντιστροφή της τάσης δεν είναι κάτι πλέον, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, που το ευχόμαστε ή το υποθέτουμε. Είναι κάτι που ήδη έχει αρχίσει να συμβαίνει.

Για να γίνουν όμως όλα αυτά πραγματικότητα χρειάζεται και κάτι ακόμα. Εμείς εδώ μέσα πρέπει  να μείνουμε στέρεοι, αποφασισμένοι και ενωμένοι. Πάρτε για παράδειγμα αυτό που έγινε προχθές με τους εργαζόμενους στη Βουλή. Σας ρωτώ και μ’ αρέσει η ευθεία γραμμή: Είναι λογικό οι υπάλληλοι της Βουλής να παίρνουν εφάπαξ 8 φορές μεγαλύτερο απ’ αυτό των δημοσίων υπαλλήλων;  

(7BS)

Γι’ αυτό καθιερώθηκε η αυτονομία της Βουλής; Για να πληρώνει οκταπλάσιο εφάπαξ; Για να θωρακιστεί η Δημοκρατία καθιερώθηκε. Και σε αυτό επιμένουμε.

Φυσικά, δεν πρόκειται να παραβιαστεί το Σύνταγμα. Ασφαλέστατα το αυτοδιοίκητο της Βουλής είναι απολύτως σεβαστό. Το αυτοδιοίκητο, ναι. Και θα παραμείνει. Για σκεφτείτε, όμως: Και η Δικαιοσύνη δεν έχει το αυτοδιοίκητο; Οι μισθοί, όμως, και οι συντάξεις των δικαστών καθορίζονται από την Κυβέρνηση.

Ασφαλώς οι δικαιολογημένες υπερωρίες των υπαλλήλων της Βουλής είναι απολύτως σεβαστές. Η Πολιτεία, όμως, κυρίες και κύριοι, θα αποφασίζει για τα οικονομικά τους.

Όλοι εκτιμούμε το έργο των υπαλλήλων της Βουλής, όπως εκτιμούμε και το έργο πολλών άλλων λειτουργών του Δημοσίου, των στρατιωτικών, των αστυνομικών, των δικαστικών, των δασκάλων, των πανεπιστημιακών, των γιατρών, που όλοι τους υφίστανται περικοπές.

Όταν, λοιπόν, η χώρα είναι βυθισμένη σε ελλείμματα και όταν γίνονται περικοπές σε όλους, πώς είναι δυνατόν κάποιοι να εξαιρούνται;

Και κάτι τελευταίο: Εδώ εκπροσωπούμε την κοινωνία, τις ροπές, τα συναισθήματα, τα συμφέροντα της κοινωνίας. Άρα, ας αναρωτηθούμε: Η κοινωνία τι λέει για όλα αυτά; Τι μας ζητάει; Να εξαιρέσουμε κάποιους -κάποιοι πρέπει να εξαιρεθούν όταν όλοι στενάζουν;- ή να μοιράσουμε τις θυσίες σε όλους ώστε να βγούμε από την ανάγκη μία ώρα αρχύτερα, για να μπορέσουμε στη συνέχεια να αποκαταστήσουμε, όπως είπα, τις αδικίες και να θεμελιώσουμε πραγματικά δικαιώματα σε όλους; Αλλά δικαιώματα. Όχι σκανδαλώδη προνόμια.

Τώρα, βέβαια, κάποιοι μιλούν για επικηδείους και επιχαίρουν. Αυτό που τελειώνει –και δεν το καταλαβαίνουν- είναι οι ίδιοι –πολιτικά τελειώνει- και η νοοτροπία τους.

Εμείς στηρίζουμε την αστική, τη λαϊκή, τη δημοκρατική Ελλάδα.

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

Και βρισκόμαστε πράγματι στην αρχή μιας νέας επανάστασης. Μόνο που η δική μας πολιτική είναι η ενότητα. Ενώνουμε το λαό.

Σήμερα κυβερνάμε τρία κόμματα με διαφορετικές αφετηρίες, διαφορετικές καταβολές, διαφορετική ιστορία -δύσκολο, αλλά πετυχημένο εγχείρημα- για το καλό του τόπου και της πατρίδας, ενώ εκείνοι αντιπροσωπεύουν δυνάμεις που δεν μονιάζουν, δεν μπορούν να μονιάσουν, δεν ελέγχονται καν. Γι’ αυτό υπάρχει εδώ μέσα πολλές φορές το γνωστό παραλήρημα.

Και αφού το έφερε ο λόγος για επαναστάσεις, μεγάλες επαναστάσεις στην Ελλάδα ήταν το μεταρρυθμιστικό εθνικό έργο ενός Χαρίλαου Τρικούπη, ενός Ελευθερίου Βενιζέλου, ενός Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Δεν είχαν συνιστώσες αυτοί, κύριε Τσίπρα. Είχαν όραμα. Δεν χάιδευαν τα αφτιά του πλήθους. Εξυπηρετούσαν το εθνικό συμφέρον.

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

Δεν διαφύλατταν προνόμια. Καταργούσαν τα προνόμια. Δεν έκλειναν τους δρόμους της πόλης. Άνοιγαν δρόμους για την Ελλάδα.

Και για να έρθουμε στο τώρα: Έχουμε την πιο προικισμένη νέα γενιά και δεν πρόκειται -όσο και να το θέλατε- να τη χαρίσουμε στην ξενιτιά. Γι’ αυτό χρειάζονται όχι κηρύγματα μισαλλοδοξίας, εμπρηστικά συνθήματα, αλλά ανάπτυξη, επενδύσεις, θέσεις εργασίας, αποκρατικοποιήσεις.

Σήμερα, ως τις 5 το απόγευμα τερμάτιζαν στο Μαραθώνιο της Αθήνας όσοι δεν τα παρατάνε στα δύσκολα, αυτοί που έχουν δύναμη ψυχής, αυτοί που πιστεύουν, έχουν το όνειρο να κόψουν το νήμα. Έτσι είναι και η Ελλάδα μας σήμερα. Μία μεγάλη, δύσκολη προσπάθεια που μας ενώνει. Δεν μας διχάζει, όπως θέλουν μερικοί. Μιλούν για εθνική ανεξαρτησία και εθνική αξιοπρέπεια. Μπορεί να έχει ανεξαρτησία, κυριαρχία, αξιοπρέπεια μία χώρα όταν χρειάζεται κάθε τόσο δανεικά για να περνάει;

Για να ανακτήσουμε την αξιοπρέπεια και την ανεξαρτησία μας ως χώρα, πρέπει πρώτα να καλύπτουμε τις δαπάνες μας, να βγάλουμε τα περίφημα δημοσιονομικά πλεονάσματα. Αυτό προσπαθούμε. Και σας έχουμε απέναντι.

Επαίτες θέλετε τους Έλληνες στην Ευρώπη ή μήπως μας θέλετε απομονωμένους, εκτός Ευρώπης; Υπάρχει κάποιος ήρωας που θα μας σώσει; Κάποιος Τσάβες; Υπάρχει υποψηφιότητα ήρωα που θα μας σώσει; Διότι εμείς θέλουμε το λαό μας υπερήφανο, ανταγωνιστικό, μέσα στην Ευρώπη.

Διαμαρτύρονται κάποιοι για κινδυνολογία, ότι εμείς τάχα κινδυνολογούμε. Εμείς κινδυνολογούμε; Τα δικά τους λόγια τα ακούν; Δεν είναι επικίνδυνο να απειλεί κανείς όσους θέλουν να επενδύσουν στη χώρα; Δεν είναι επικίνδυνο να απειλεί κανείς τους Βουλευτές εδώ μέσα με ειδικά δικαστήρια, με δολοφονίες και με λιντσάρισμα;

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

Έχετε συναίσθηση αυτών που έχετε πει τον τελευταίο καιρό στη Βουλή των Ελλήνων; Διότι αν έχετε συναίσθηση και τα λέτε, είστε εξαιρετικά επικίνδυνοι. Κι αν δεν έχετε και απλώς παραληρείτε, τότε είστε δύο φορές επικίνδυνοι. Και όλοι συμφωνούμε ότι όποιος επικαλείται ανύπαρκτους κινδύνους, είναι ή φοβικός ή κινδυνολόγος. Ισχύει, όμως, και το ακριβώς αντίστροφο. Όποιος αγνοεί υπαρκτούς κινδύνους, είναι αφελής ή επικίνδυνος.

Εδώ μέσα κάποιοι αγνοούν αληθινές απειλές, όχι απλούς κινδύνους. Μιλάω για τη δραχμή. Σας το είπαν οι σοσιαλιστές της Ευρώπης. Σας το είπαν οι «πράσινοι» της Ευρώπης. Ακόμα και οι φίλοι σας, σας το λένε ξεκάθαρα, ότι οδηγείτε την Ελλάδα εκτός ευρώ. Και αυτοί κινδυνολόγοι είναι;

Και τώρα μας κατηγορούν ότι ήρθε αυτή η Κυβέρνηση και μέσα σε λίγες ημέρες πάει να αλλάξει τα πάντα. Μα, ακριβώς.

Θυμίζω, λοιπόν, στους ειδικούς ότι ο Λένιν είχε πει το εξής:

(Θόρυβος από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ)

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ: Μετά το Στουρνάρα, εσείς.

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ (Πρόεδρος της Κυβέρνησης): Μην το δείχνετε ότι ενοχλείστε. Κρατηθείτε. Μην το δείχνετε.

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

(Θόρυβος από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ)

Τσιμπήσατε όλοι.

Κάποτε είχε πει ο Λένιν: «Περνάνε 10ετίες…

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ: Πείτε το απέξω.

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ (Πρόεδρος της Κυβέρνησης): …χωρίς να γίνεται τίποτα. Και ξαφνικά γίνονται τα πάντα μέσα σε λίγες ημέρες.»

Τέτοιες μέρες περνάμε, κύριε Τσίπρα! Σε λίγες ημέρες αλλάζουμε όσα δεν άλλαξαν επί 10ετίες.

 (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

Τα αλλάζουμε! Και τα αλλάζουμε στην πράξη!

 (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

Κι εσάς σας έχουμε απέναντι.

(Θόρυβος από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ)

Γι’ αυτό σας είπα: Η επανάσταση που χρειάζεται η Ελλάδα είναι σήμερα αυτά τα τρία κόμματα. Και αυτό έχει ήδη αρχίσει. Εσείς βρείτε το μόνοι σας τι είστε. Επαναστάτες μόνο κατά φαντασία; Επαναστάτες χωρίς αιτία; Ή μήπως η επανάσταση ξεκίνησε χωρίς εσάς και προσπαθείτε να την εμποδίσετε;

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

(Θόρυβος από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ)

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, από τη σημερινή συζήτηση δεν αναδείχθηκαν μόνο οι διαφορετικές αντιλήψεις μεταξύ μας. Αναδείχθηκε και το ποιους εκπροσωπούμε εδώ μέσα. Ακούστε: Τρεις μεγάλες κατηγορίες έμειναν στην Ελλάδα ανεκπροσώπητες επί πολλά χρόνια.

Πρώτα οι αγέννητοι, αυτοί στους οποίους ρίχναμε συνέχεια τα βάρη της δικής μας ψεύτικης ευμάρειας. Επί χρόνια τώρα η χώρα σκόρπαγε λεφτά που δεν είχε, που δεν έβγαζε, που δεν τα επένδυε. Τα δανειζόταν, τα κατανάλωνε και τα φόρτωνε στις επόμενες γενιές, σε εκείνους που ήταν ακόμη τότε αγέννητοι. Όμως, οι πριν από τριάντα πέντε χρόνια αγέννητοι, τώρα είναι παρόντες και φταίνε λιγότερο από όλους. Και, όμως, είναι εκείνοι οι οποίοι σήμερα καλούνται να πληρώσουν το μάρμαρο.

Ύστερα είναι οι άνεργοι. Όλοι έδειχναν να νοιάζονται για τα συμφέροντα των εργαζομένων. Και αυτό κατήντησε στερεότυπο. Κανείς, όμως, δεν νοιαζόταν για τα συμφέροντα των ανέργων που όσο πάνε και πληθαίνουν. Πού θα βρουν δουλειά όλοι αυτοί αν δεν έλθουν επενδύσεις, αν δεν υπάρχει ανάπτυξη; Διώχνοντας επενδύσεις και διαιωνίζοντας τη δημόσια σπατάλη και το πάρτι των επιτηδείων;

Και τέλος, τα παιδιά μας. Τι μέλλον έχουν τα παιδιά μιας πατρίδας που μαραζώνει, μιας οικονομίας που χάνει συνεχώς την ανταγωνιστικότητά της;

Εγώ αυτές τις τρεις κατηγορίες που έμειναν για χρόνια ανεκπροσώπητες έχω συνεχώς στο μυαλό μου, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Ορισμένους φαίνεται αυτό το θέμα να μην τους απασχολεί καν. Όποια, όμως, κοινωνία δεν σκέφτεται τους αγέννητους, δεν έχει όραμα. Όποια κοινωνία δεν σκέφτεται τα παιδιά της, δεν έχει αύριο. Κι όποια κοινωνία δεν σκέφτεται τους ανέργους της, δεν έχει καρδιά.

Αυτές οι τρεις κατηγορίες δεν είναι πια ανεκπροσώπητες. Τους εκπροσωπούμε εμείς, όσοι στηρίζουμε τη σημερινή Κυβέρνηση!

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

Όπως εκπροσωπούμε και όλους τους υπόλοιπους Έλληνες που θέλουν ένα καλύτερο μέλλον σε μία Ελλάδα ανταγωνιστική, με μία σύγχρονη δημοκρατία, μέσα στην Ευρώπη.

Ας παραμείνουν να εκπροσωπούν κάποιοι άλλοι τα προνόμια που καταργούνται, τις στρεβλώσεις που εξαλείφονται, τα στερεότυπα και τις ιδεοληψίες που χρεοκόπησαν και το χθες που πεθαίνει. Ανήκουν στο χθες. Είναι παγιδευμένοι στις εμμονές του χθες και αντιστέκονται σε ό,τι λυτρώνει την Ελλάδα, σε ό,τι απελευθερώνει τις δυνάμεις της.

(PE)

            (7SX)

Μιλούν συνεχώς για τον εφιάλτη που ζούμε σήμερα. Δεν καταλαβαίνουν ότι είναι μέρος αυτού του εφιάλτη και λυπάμαι ειλικρινά γι’ αυτό. Η χώρα, όμως, θα βγει από τον εφιάλτη. Η αποψινή ψηφοφορία αυτό θα δείξει.

Το πιο δύσκολο στοίχημα είναι να ενωθούμε στα δύσκολα. Επαναλαμβάνω και δεν θα κουραστώ να λέω ότι απ’ αυτήν την κρίση ή θα βγούμε ενωμένοι ή δεν θα βγούμε καθόλου. Σας καλώ απόψε να δείξουμε σε όλους ότι οι Έλληνες θα βγούμε ενωμένοι. Σας καλώ να στείλουμε το μήνυμα ενότητας απ’ αυτήν την Αίθουσα εδώ παντού μέσα στην Ελλάδα, γιατί το έχει ανάγκη ο τόπος. Έχει ανάγκη να μας ακούσει ενωμένους ο ελληνικός λαός και έξω από την Ελλάδα, για να κλείσουμε τα στόματα κάποιων μια για πάντα.

Ξέρετε, η ενότητα εδώ δεν είναι μόνο μία λέξη. Δεν είναι άθροισμα ψήφων, είναι φρόνημα λαού. Είναι δύναμη αναγέννησης ενός έθνους. Είναι ώθηση ανόρθωσης μέσα στη χώρα και διαπραγματευτικής ισχύς προς τα έξω. Η ενότητα είναι η υπέρτατη αρετή σε ώρες ανάγκης. Αυτή την αρετή μας καλεί απόψε ο ελληνικός λαός να δείξουμε. Αυτή του χρωστάμε και αυτή θα του δώσουμε με την ψήφο μας απόψε.

(Όρθιοι οι Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας χειροκροτούν ζωηρά και παρατεταμένα)

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Ευάγγελος-Βασίλειος Μεϊμαράκης): Το λόγο έχει ο Υπουργός Οικονομικών, κ. Ιωάννης Στουρνάρας.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ (Υπουργός Οικονομικών): Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ως Υπουργός Οικονομικών θα ήθελα να είχα καταθέσει στην Ελληνική Βουλή έναν διαφορετικό προϋπολογισμό για το 2013. Έναν προϋπολογισμό λιγότερο επαχθή με περισσότερες κοινωνικές παροχές, όπως ζήτησαν με τις παρεμβάσεις τους οι αξιότιμοι Βουλευτές σε αυτή την Αίθουσα.

Αλλά, ένας τέτοιος προϋπολογισμός δεν θα ανταποκρίνονταν στη δύσκολη κατάσταση της χώρας, δεν θα αποκαθιστούσε τις ευθύνες της δικής μας γενιάς προς τις επόμενες γενιές αυτού του τόπου και το κυριότερο δεν θα περιόριζε ούτε στο ελάχιστο την εξάρτηση μας από δανειακά κεφάλαια.

Απόψε ψηφίζουμε Προϋπολογισμό για να μηδενίσουμε το πρωτογενές έλλειμμα, να αρχίσει να γίνεται βιώσιμο το χρέος και για να ανοίξει ο δρόμος της βιώσιμης ανάπτυξης.

Τόσο στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων όσο και εδώ στην Ολομέλεια πραγματοποιήθηκε ένας πολύ γόνιμος διάλογος για το σχέδιο του Προϋπολογισμού.

Σε συνέχεια αυτού του διαλόγου θα ήθελα να συνοψίσω τα βασικά ερωτήματα που τέθηκαν εδώ, που απασχολούν τους συμπολίτες μας και να προσπαθήσω να τα απαντήσω παρουσιάζοντας στοιχεία και δεδομένα με βάση τα οποία καταρτίστηκε ο Προϋπολογισμός.

Ερώτημα πρώτο: Υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν που ακολουθούμε εμείς και που πρότεινε η Κυβέρνηση εθνικής ευθύνης, δηλαδή με μέσα αυτό που ψηφίσαμε την προηγούμενη Τετάρτη και τον σημερινό Προϋπολογισμό;

Κύριε Τσίπρα, σας άκουσα πάρα πολύ προσεκτικά και αναρωτιέμαι, πού ζείτε; Πραγματικά τα πιστεύετε αυτά που λέτε;

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

Επειδή, έχετε καλούς οικονομολόγους είναι δυνατόν να σας έχουν πει αυτά τα πράγματα; Πού θα βρούμε τα λεφτά; Δεν παρουσιάστηκε καμιά ρεαλιστική αντιπρόταση από την αντιπολίτευση. Η κα Παπαρήγα, παρ’ όλο που διαφωνώ με αυτά που λέει, είχε έναν συνεπή εσωτερικά λόγο. Ίσως να το κουβεντιάσουμε μια άλλη φορά. Διαφωνώ, όμως. Πάντως ο λόγος σας ήταν συνεπής. Αλλά, από την υπόλοιπη αντιπολίτευση δεν άκουσα τίποτα που να μηδενίζει το πρωτογενές έλλειμμα, να καθιστά βιώσιμο το χρέος, να βελτιώνει την ανταγωνιστικότητα και να θέτει τις προϋποθέσεις για βιώσιμη ανάπτυξη.

Οι εναλλακτικές προτάσεις που διατυπώθηκαν πέρα από έναν ακραίο λαϊκισμό από ορισμένα κόμματα, προτείνουν ένα ταξίδι στο άγνωστο. Και προσέξτε ο λαϊκισμός είναι πολύ επικίνδυνος την περίοδο αυτή. Δεν πρέπει να λέμε στον κόσμο ψέματα. Στην ουσία πολλές από τις προτάσεις αυτές οδηγούν σε άτακτη χρεοκοπία.

Δεν υποστηρίζουμε ότι ο δρόμος της υπευθυνότητας είναι εύκολος. Αντιθέτως είναι ένας δύσκολος δρόμος με πολλά βάρη. Οι Έλληνες τον περπάτησαν μέχρι τώρα με μόχθο και κόπο. Πετυχαίνοντας τα τελευταία τρία χρόνια όσα δεν πέτυχε ποτέ κανένα έθνος σε δημοκρατία στη σύγχρονη οικονομική ιστορία σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.

Μέσα σε τρία χρόνια διανύσαμε τα 2/3 του δρόμου που απαιτείται για να αποκαταστήσουμε την τάξη στα δημοσιονομικά μας, ενώ καλύψαμε και τα 2/3 του δρόμου που απαιτείται για να αντισταθμίσουμε τις απώλειες ανταγωνιστικότητας από τη δημιουργία του ευρώ μέχρι το 2009. Καταρρακώθηκε η αξιοπιστία μας, αλλά την αποκαθιστούμε κάνοντας κάθε μέρα και ένα βήμα.

Αμφισβητήθηκε η αποφασιστικότητά μας. Αποδεικνύουμε, όμως, ότι οι Έλληνες είμαστε φτιαγμένοι για δύσκολα. Μας χρησιμοποίησαν ως παράδειγμα προς αποφυγή. Σύντομα, όμως, θα αποτελούμε παράδειγμα προς μίμηση.

Ερώτημα δεύτερο: Χρειάζεται η χώρα την επόμενη δόση, και πότε θα τη λάβουμε; Εδώ, κύριε Τσίπρα, πραγματικά δεν κατάλαβα. Θέλετε να πάρουμε τη δόση ή δεν θέλετε; Τη χρειαζόμαστε τη δόση ή δεν τη χρειαζόμαστε; Πείτε μου.

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

Ασφαλώς, λοιπόν, και τη χρειαζόμαστε τη δόση γιατί τα ταμειακά διαθέσιμα του κράτους είναι οριακά, αν και καλύτερα του αναμενομένου. Γιατί; Διότι, ο προϋπολογισμός του 2012 εκτελείται πολύ ικανοποιητικά, καλύτερα του αναμενομένου.

 Πράγματι, όμως, στις 16 Νοεμβρίου πρέπει να εξοφλήσουμε έντοκα γραμμάτια αξίας περίπου πέντε δισεκατομμυρίων ευρώ.

(FT)

(SM)

Χωρίς την βοήθεια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας η αναχρηματοδότηση αυτών των εντόκων γραμματίων από το τραπεζικό σύστημα θα οδηγούσε τον ιδιωτικό τομέα σε πλήρη ασφυξία, είτε σε γρήγορο θάνατο είτε σε αργό θάνατο. Πράγματι λοιπόν στις 16 του μηνός τελειώνουμε, εάν δεν πάρουμε την έγκριση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Χρειαζόμαστε την επόμενη δόση προκειμένου διότι –κι εδώ κύριε Τσίπρα φεύγετε, θα μου επιτρέψετε να σας κάνω κι ένα μάθημα- πρώτον η δόση δεν είναι μόνο για να καλύψουμε το πρωτογενές έλλειμμα του Προϋπολογισμού, το οποίο ακόμα είναι έλλειμμα. Το 1,5% του ΑΕΠ φέτος είναι έλλειμμα. Άρα, λοιπόν, χρειαζόμαστε τη δόση για να καλύψουμε το πρωτογενές έλλειμμα του Προϋπολογισμού. Δηλαδή, να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις.

Δεύτερον, που το αγνοείτε, να καλύψουμε το πρωτογενές έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Δηλαδή, ακόμα κι αν ξεχάσουμε τους τόκους, δεν τους πληρώσουμε έτσι επειδή μας ήρθε, θα έχουμε ένα έλλειμμα εκεί 7%, το οποίο είναι φάρμακα, καύσιμα, τρόφιμα, μηχανολογικός εξοπλισμός. Πώς θα πληρωθούν αυτά; Με τι συνάλλαγμα;

Τρίτον, να ανακεφαλαιοποιήσουμε το τραπεζικό σύστημα προκειμένου να επιβιώσει, να δημιουργήσει εκ νέου κλίμα εμπιστοσύνης στους καταθέτες και να αρχίσει να χορηγεί δάνεια στην οικονομία.

Τέταρτον, να πληρώσουμε τα τοκοχρεολύσια των δανείων που έχουμε λάβει για να μην γίνουμε Βόρεια Κορέα, για να μην γίνουμε παρίας του διεθνούς νομισματικού συστήματος.

Κάποιοι, λοιπόν, θέλουνε τη δόση χωρίς τις υποχρεώσεις που τη συνοδεύουν. Αυταπατώνται και δυστυχώς παρασύρουν τους άλλους και λένε ψέματα στον ελληνικό λαό.

Η δόση θα εκταμιευθεί το συντομότερο δυνατό και δεν θα μας δημιουργήσει κανένα πρόβλημα χρεοκοπίας. Δεν μπορώ να καταλάβω τη χαιρεκακία με την οποία η Αντιπολίτευση μιλάει για υποτιθέμενη καθυστέρηση. Ικανοποιείται μήπως με την αγωνία του ελληνικού λαού; Μέχρι πρόσφατα περιφρονούσατε τη δόση, λέγατε ότι η χώρα δεν τη χρειάζεται. Τώρα ξαφνικά πώς έγινε τόσο απαραίτητη;

Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η χώρα μας είναι ακόμα αποκομμένη από τις αγορές. Δεν είμαστε χώρα που έχουμε πλεονάσματα ούτε στον Προϋπολογισμό ούτε στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.

Η χρηματοδοτική στήριξη του προγράμματος λοιπόν είναι αναγκαία, μέχρι να αποκαταστήσουμε πλήρως την αξιοπιστία μας. Πρωταρχικός σκοπός αυτής της Κυβέρνησης είναι αυτό να γίνει το συντομότερο δυνατό. Προσέξτε, όμως, Κοινοβούλια χωρών θα αποφασίσουν για τη δόση σε τελευταία ανάλυση. Για ποιο λόγο; Διότι το πρόγραμμα έχει επιμήκυνση, άρα πολλές χώρες το θεωρούν ως νέο πρόγραμμα και πρέπει να το περάσουν από τα Κοινοβούλιά τους.

Ερώτημα τρίτο, ετέθη ξανά και ξανά: Μπορούμε να διαγράψουμε μονομερώς το χρέος;

Τι σημαίνει μονομερής διαγραφή του χρέους; Σημαίνει άμεση απομόνωση από το εξωτερικό. Διότι «ουδείς» σημαίνει θα μας δανείσει ξανά στο μέλλον έστω κι ένα ευρώ. Η χώρα θα βρεθεί αντιμέτωπη με διαδικασίες κατάσχεσης περιουσιακών της στοιχείων στο εξωτερικό, πλοίων για παράδειγμα, όπως έγινε πρόσφατα με την Αργεντινή με ένα εμπορικό της πλοίο σε λιμάνι της Αφρικής πριν από μερικές ημέρες. Θα γίνουμε παρίες του διεθνούς συστήματος και θα αντιμετωπίσουμε αδυναμία εισαγωγής βασικών αγαθών, όπως φάρμακα, καύσιμα, τρόφιμα, μηχανολογικός εξοπλισμός.

Ακόμα, όπως είπα και πριν, και να διαγράψουμε τους τόκους του εξωτερικού χρέους, επειδή έτσι μας αρέσει, παραμένει πρωτογενές έλλειμμα στο εξωτερικό ισοζύγιο 7 δισεκατομμυρίων ευρώ. Αυτό κανένας δεν θα το χρηματοδοτήσει. Επομένως, θα αναγκαστούμε να σταματήσουμε τις εισαγωγές αυτών των βασικών ειδών. Θα αναγκαστούμε, τελικά, έτσι να βγούμε απ’ το ευρώ.

Εδώ θέλω να απαντήσω στο επιχείρημα όσον λένε ότι δεν προβλέπεται διαδικασία στη συνθήκη. Κι όμως, η αποχώρηση θα είναι αναπόφευκτη και οικειοθελής.

Κάποιοι ίσως νομίζουν ότι με αυτόν τον τρόπο θα ανατρέψουν το παγκόσμιο οικονομικό status quo. Αυταπατώνται. Το μόνο που θα ανατρέψουν καθολικά και καθοριστικά είναι το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων και την προσπάθειά τους να παραμείνουν στο ευρωπαϊκό και διεθνές προσκήνιο. Θα γυρίσουμε εξήντα χρόνια πίσω, εάν γίνει αυτό!

ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Το έχετε κάνει ήδη!

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ (Υπουργός Οικονομικών): Κυρία Κωνσταντοπούλου, εξήντα χρόνια πίσω!

Τυπώνοντας δραχμές πολλοί νομίζουν ότι λύνεται αυτό το πρόβλημα. Αυταπατώνται. Δεν μπορείς, διότι δεν μπορείς όταν είσαι χρεοκοπημένος να πληρώσεις με δραχμές τις εισαγωγές βασικών αγαθών, είτε αυτά είναι φάρμακα είτε καύσιμα είτε τρόφιμα. Επιπλέον, η εκτύπωση δραχμής σε μία χρεοκοπημένη οικονομία θα οδηγήσει σε υπερπληθωρισμό, σε δραματική υποτίμηση, σε χάος, σε μαφίες που θα λυμαίνονται τη χώρα.

Ερώτημα τέταρτο: Μπορούμε να καταργήσουμε το μνημόνιο και να πάρουμε τη δόση;

Τα Κοινοβούλια των ευρωπαϊκών χωρών ενέκριναν τα δάνεια προς τη χώρας μας κι αυτά τελικά θα το κρίνουν ξανά, υπό την προϋπόθεση ότι κι εμείς θα συμβάλλουμε στην αντιμετώπιση της κρίσης η χρέους μέσω των μέτρων που λαμβάνουμε. Τα μέτρα που λαμβάνουμε είναι η δική μας συμβολή μαζί με τη συμβολή των ξένων και αποτυπώνονται στον υπό συζήτηση Προϋπολογισμό με μειώσεις δαπανών και αυξήσεις εσόδων.

Τα μνημόνια όμως φυσικά και δεν είναι γραμμένα σε πέτρα. Αποτελούν δυναμικά κείμενα δεσμεύσεων, τα οποία επικαιροποιούνται κάθε τρεις μήνες, λαμβάνοντας υπόψη την πορεία της ελληνικής οικονομίας. Από την επομένη της οριστικοποίησής τους με την έναρξη εφαρμογής τους αρχίζει και μία διαδικασία ενδελεχούς παρακολούθησης των επιδράσεών τους στην ελληνική οικονομία.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι μπορούν να κάνουν καλύτερα αυτή τη διαπραγμάτευση απ’ ότι την κάναμε εμείς. Πιθανόν. Επιτρέψτε, όμως να σας πω –απ’ ό,τι άκουσα εδώ μέχρι σήμερα- ότι το πιο πιθανόν είναι αν οι κύριοι αυτοί κάνουν τη διαπραγμάτευση, θα καταλήξουν στην άμεση διακοπή της, στη διακοπή των δόσεων, στην άμεση χρεοκοπία και στη δυστυχία του ελληνικού λαού.

Ερώτημα πέμπτο: Είναι βιώσιμο το ελληνικό χρέος;

Το χρέος της χώρας μας ήταν υψηλό για τα ευρωπαϊκά δεδομένα πριν από το ξέσπασμα της κρίσης. Λόγω της παρατεταμένης ύφεσης και παρά το πρόγραμμα δημοσιονομικής πολιτικής, κινείται ακόμα σε υψηλά επίπεδα. Έχει τεθεί ο στόχος από την ευρωζώνη και από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ότι για να καταστεί βιώσιμο το χρέος το 2020 δεν πρέπει να ξεπερνάει το 120% του ΑΕΠ. Κατά την άποψή μου αυτό είναι εφικτό. Χρειάζεται κυρίως υψηλούς ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης, δηλαδή ο παρονομαστής να είναι μεγάλος, διότι μιλάμε για λόγο χρέους προς ΑΕΠ.

Χρειάζεται βέβαια ένα σύνθετο μείγμα πολιτικής. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να επιδιώξει υψηλούς ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης δεύτερον, επαρκή έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις -δεν είναι πολύ ευχάριστο να ακούμε τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να μιλάει για πλιάτσικο σε ξένες εφημερίδες- και τρίτον, τοκοχρεολύσια που να εξυπηρετούνται από τα πρωτογενή πλεονάσματα. Αυτές οι τρεις είναι συνθήκες επαρκείς για να μπορούμε το ελληνικό χρέος να το κάνουμε βιώσιμο το 2020.

Ο στόχος αυτός κρίνεται από πολλούς ως ανέφικτος και μάλιστα προτείνουν, όπως ακούσαμε εδώ, τη μονομερή διαγραφή του ως τρόπο αντιμετώπισής του. Το τι σημαίνει αυτό το ανέλυσα ήδη, δεν χρειάζεται να το ξαναπώ, κυρίως όμως σημαίνει δραματική υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου του λαού. Θα το πω δύο φορές για να το ακούσει ο κόσμος: Σημαίνει δραματική υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου του ελληνικού λαού!

Το αν η επιτάχυνση της διαδικασίας ενοποίησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε επίπεδο δημοσιονομικό και τραπεζικό θα συμβάλει θετικά στην προσπάθεια επίτευξης της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, προϋποθέτει ότι θα είμαστε ακόμα μέλη αυτής της διαδικασίας. Για το λόγο αυτό, η Κυβέρνησή μας καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια να τηρήσει τις δεσμεύσεις της απέναντι στους εταίρους της και να υλοποιήσει τους στόχους που προβλέπει το πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης της χώρας.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η Κυβέρνηση εθνικής ευθύνης με τη στήριξη και των τριών κομμάτων δίνει ένα πράγματι δύσκολο αγώνα για να αποκαταστήσει την αξιοπιστία μας, που αποτελεί και το μεγαλύτερο διαπραγματευτικό μας όπλο. Δρομολογούνται σήμερα πολύ σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον όχι μόνο του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, αλλά και ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η εβδομάδα ξεκινάει με μία σημαντική συνεδρίαση αύριο στο Eurogroup. Σε αυτήν την εκπροσώπηση της χώρας δεν θα είμαι μόνος. Θα φέρω μαζί μου την εκπλήρωση των δεσμεύσεων της χώρας, τα πολύ δύσκολα μέτρα που ψήφισε την Τετάρτη η Ελληνική Βουλή και με τη θετική σας ψήφο απόψε θα έχω μαζί μου και τον πιο σημαντικό νόμο για το 2013, τον Προϋπολογισμός του Κράτους.

Αυτή η εθνική προσπάθεια αναγνωρίζεται απ’ όλους. Ο δε επικεφαλής του Eurogroup ο κ. Γιούνκερ έδωσε προχθές τα εύσημα στη χώρα μας για τις αποφάσεις που έχουμε λάβει. Πλέον κανείς δεν μπορεί να λέει ότι η Ελλάδα πρέπει να τηρήσει τις δεσμεύσεις της. Τις τηρούμε και με το παραπάνω.

Στην οικονομία οι διάφορες φήμες μπορούν να επηρεάσουν θετικά ή αρνητικά τις προσδοκίες, άλλοτε με λιγότερο κόστος και άλλοτε με πολύ μεγάλο. Θα ήθελα να ζητήσω από τα όλα τα κόμματα κι από όλους όσοι τοποθετούνται με δημόσιες δηλώσεις να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση και αίσθημα ευθύνης.

(RG)

(FT)

Ως Υπουργός Οικονομικών που τιμήθηκα και κλήθηκα να υπηρετήσω σ’ αυτήν τη δύσκολη στιγμή τη χώρα, έπρεπε να λάβω υπόψη μου τρεις συνιστώσες κατά τη διαπραγμάτευση:

Πρώτον, τις καλές συμβουλές των τριών πολιτικών Αρχηγών, της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, οι οποίοι αντανακλούν τις πλειοψηφούσες κοινωνικές δυνάμεις σ’ αυτόν τον τόπο.

Δεύτερον, τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα.

Τρίτον, τη συνείδησή μου ως Υπουργού Οικονομικών.

Πιστεύω ότι δούλεψα σκληρά. Θα δείξει αν πέτυχα ή όχι. Από τη θέση του Έλληνα Υπουργού Οικονομικών, με συνείδηση των λόγων μου απέναντι σε όλους τους πολίτες που μας ακούνε αυτήν τη στιγμή, θα ήθελα να διαβεβαιώσω με τον πιο επίσημο και κατηγορηματικό τρόπο ότι η δόση θα εκταμιευτεί και το πρόγραμμα οικονομικής στήριξης της χώρας θα συνεχιστεί με τους καλύτερους δυνατούς όρους που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες της εθνικής μας οικονομίας.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, σας ευχαριστώ για τη στήριξη και την εμπιστοσύνη σας και σας καλώ να εγκρίνετε τον Προϋπολογισμό του έτους 2013.

(Χειροκροτήματα από τις πτέρυγες της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ)