σκόρπιες σκέψεις για ένα κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό

1. η αποχή πλησιάζει το 40%, δηλαδή 2 στους 5 «πολίτες» της χώρας δεν ψήφισαν.
2. το ποσοστό των κομμάτων που συμμετείχαν στις εκλογές αλλά δε θα μπουν στο κοινοβούλιο πλησιάζει το 18%, δηλαδή 1 στους 5 από αυτούς που ψήφισαν δε θα εκφράζεται στο ναό της δημοκρατίας.
3. θα εκφράζονται, βεβαίως, οι νεοναζί…
4. και το ακόμα χειρότερο είναι ότι θα «εκφράζονται» όλο και πιο πολύ στους δρόμους και τις πλατείες
5. ευρώ, πετρέλαιο και χρηματιστήρια ακολούθησαν την πορεία του ποσοστού του ΠΑΣΟΚ. Φανταστείτε τι θα γινόταν, αν η πεταλούδα πετούσε ακόμα πιο ελεύθερη στους δικούς της δρόμους και πλατείες.
6. η ιστορική οικογένεια μητσοτάκη μετά από μισό αιώνα (τόσο δεν είναι;) δε θα αγορεύει στα έδρανα της βουλής και δε θα αποφασίζει για τη σωτηρία της πατρίδας.
7. το κκε έπαιξε και έχασε (;).
8. ο πάντοτε αλαζόνας και ικανός να φλυαρεί τόσο χωρίς να λέει τίποτα βενιζέλος έκανε μία τόσο αναχρονιστική και σκοταδιστική επίκληση στο θεό που έμοιαζε αστεία. Είναι κατανοητή η ανησυχία του για το ποιος θα μας σώσει τώρα που δε θα μπορεί να μας σώζει αυτός. Ευτυχώς, βρήκε το ισοδύναμό του, το θεό…
9. αν και όλα θα παιχτούν εκεί έξω, είναι ανακουφιστικό που δε θα βλέπω διάφορα αξιοσέβαστα μέλη αυτής της κοινωνίας (π.χ. διαμαντοπούλου, πρωτόπαπας, ραγκούσης, κ.ά. αλλά δυστυχώς θα βλέπω το λοβέρδο και το χρυσοχοΐδη… ) να με σώνουν ξανά και ξανά λέγοντάς μου πόσο παράλογο είναι να θέλω να έχω άποψη για τη ζωή μου, όταν αποφασίζουν εκείνοι.
10. και επιτέλους θα μπορώ να ακούω τα αγαπημένα carmina burana χωρίς τύψεις…