Jeux d'enfants _ rétrospective # cinq

- Ζυλιέν, μ'ακούς;

- Μην πεις τίποτα. . .Εγώ θα μιλήσω μόνο.

- Σου έλειψα; Γιατί εσύ μου έλειψες.

- Είσαι πραγματικός τύραννος. Δύσκολο να σου θυμώσω.

- Αλλά σου κρατάω κακία, μην έχεις αυταπάτες.

- Ήθελα να σου μιλήσω μια φορά, ξεχνώντας το παιχνίδι.

- Σ'αρέσει το φόρεμά μου;

- Δίσταζα. Το βούτηξα απ'την αδερφή μου. . .

- Είχε άλλο ένα, κόκκινο, σαν θερμοπυρηνική βόμβα!

- Αυτό έπρεπε να βάλω.

  Δεν ξέρω. . .

- Πέρασα τρεις ώρες μπροστά στον καθρέφτη μου. . .

- Αλλά ήρθα εδώ, βλέπεις. . .

  Κι είμαι όμορφη. . .

- Ελπίζω να σ'αρέσει, αλλιώς θα σε σκοτώσω. Περίμενε!

- Πού είχα μείνει;

- Το πρόβλημα είναι. . .

   . . .ακόμα κι αν έλεγες ότι σ'αρέσει, δε θα σε πίστευα.

- Δεν ξέρω πια πότε παίζεις και πότε όχι. Είμαι χαμένη.

- Περίμενε. Δεν τέλειωσα.

- Πες μου πως μ' αγαπάς.

- Γιατί αν το πω εγώ πρώτη, θα νομίσεις ότι είναι παιχνίδι.

- Σώσε με, σε παρακαλώ.

- Ήρθες να μελετήσεις;

-Το κατάλαβες.

-Όχι τώρα, σε παρακαλώ.

- Πότε; Αύριο;

- Σ' ένα χρόνο. Λυπάμαι.

- Παράτα με!

  Άσε τα ’’λυπάμαι’’!

- Αστικός σχεδιασμός!

  Μ' αυτό ασχολείσαι τώρα;

- Εγώ είμαι ειδική στα θέματα των εργατικών κατοικιών.

- Ποτέ δε μιλήσαμε για το μέλλον εμείς οι δυο.

- Θέλω να πω, για το δικό μας μέλλον.

- ’’Το δικό μας μέλλον’’!

- Βλέπεις, εγώ αυθόρμητα θα έλεγα ’’το μέλλον μας’’.

- Αλλά έπειτα, πρέπει να αρκούμαι στο παρόν.

- Νομίζω ότι. . .

- Μας έβλεπα να συνεχίζουμε έτσι για χρόνια. Χαζομάρα!

- Να πετύχεις στις εξετάσεις.

  Τολμάς ή όχι;

- Λυπάμαι. . .

-’’Λυπάμαι Σοφί. ’’ Εντάξει!

- Μη φεύγεις.

- Να μη σε καθυστερήσω.

- Άσε τις βλακείες.

- Γύρνα στη δουλειά σου. Έχω κι εγώ εξετάσεις.

- Μελετώ τους άντρες.

- Μελετάς κοινωνιολογία! Πολύ ωραία!

- Είπα άντρες, όχι ανθρώπους!

   Κι έχω πολλά να μάθω!

- Σε βιβλιοθήκη είσαι. Όλα τα μαθαίνεις εδώ. Είσαι άξια;

- Σοφί, σταμάτα!

   Είναι βλακεία!

- Στοίχημα είναι. Γυρίζω στη μελέτη. Τα λέμε σ' έναν χρόνο!

- Ναι;…

- Ξέρεις καλά τι θέλω να πω.

- Όχι, δεν ξέρω. Πες το.

- Δεν είναι εύκολο!

- Μπορεί να περιμένει έναν χρόνο;

- Να προσέχεις στη μελέτη σου.

- Προσπαθείς να με πληγώσεις;

- Άσε τις ανοησίες, Ζυλιέν.

  Ποτέ δεν μπορούσες..

- Θα με περιμένεις;

- Είναι πρόκληση αυτό;

- Τότε, θα δεις.

- Σοφί, σ' αγαπάω!

- Σ' αγαπάω! Κατέβα!

Και μόλις τώρα αρχίζουν τα βάσανά του!

Τι ηλίθιος!

Εκεί, στο παγκάκι, κάνοντας γκριμάτσες, λαχανιασμένος.

Δικαιολογίες!

Δε θα’ ταν πιο εύκολο να την πάρει στην αγκαλιά του...

και να της ψιθυρίσει λόγια αγάπης, λόγια καθημερινά;

Αφού μόλις τη βλέπεις, η καρδιά σου χτυπά δυνατά!

Σε σένα μιλάω! Μ' ακούς;

Φυσικά μ' ακούς! Κι αυτό σ' ενοχλεί! Τι ηλίθιος!

Και τώρα μόλις αρχίζουν τα βάσανά του!